ΕΡΙΦΥΛΗ: ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΥΣ ΣΤΗΡΙΖΕΙ

Μόλις δημοσιεύτηκε ο νέος αναπτυξιακός νομός και ως αποτέλεσμα έχουμε μια έκρηξη διαφημίσεων από εταιρίες που έχουν συσταθεί ώστε να ''απορροφήσουν'' τα κεφάλαια, είτε αυτές είναι οι ίδιες οι εταιρίες που θα επενδύσουν τα κεφάλαια αυτά προκειμένου να μας πείσουν για την αναγκαιότητα που έχει το κοινωνικό σύνολο για τις επενδύσεις αυτές, είτε είναι οι εταιρίες μελετών που και αυτές απολαμβάνουν την μερίδα τους. Πρόκειται για τον Νόμο 4887/2022 ΦΕΚ Α' 16.

(ΤΜΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΟΜΟ 4887/2022 ΑΡΘΡΟ 24 ΠΑΡ. 2.Δ.)

Πέραν του ότι έχουμε τις συνήθεις αδικίες που περιλάμβαναν και οι προηγούμενοι αναπτυξιακοί νόμοι σε ότι έχει να κάνει με τις πληρωμές των προγραμμάτων που αιτούνταν οι επενδυτές πριν την αποπεράτωση της επένδυσης κ.α., εμείς θα καταδείξουμε τον βαθύτερο στόχο αυτών των νόμων. Ως αρχή θα πούμε ότι δίνεται, και καλώς, η δυνατότητα τμηματικής καταβολής της επιδότησης μέχρι 65% του συνολικού ποσού της, εφόσον έχει φτάσει η επένδυση σε αυτό το ύψος της αποπεράτωσης της. Άρα, λογικά θα διευκολύνει τον επενδυτή. Το άδικο που υπάρχει και σε αυτόν τον νόμο είναι ότι δημιουργεί κατ' ουσίαν πελάτη της τράπεζας που δανείζεται τα δικά του χρήματα.

Στην ουσία έχουμε ακόμη μια φορά αυτά τα παρασιτικά μαγαζιά των αργυραμοιβών να κερδοσκοπούν με μια περίεργη ''ανακεφαλαιοποίηση'', σε συνδυασμό με τα αυξημένα επιτόκια που θα έρθουν το επόμενο διάστημα λόγω πληθωρισμού. Ας θυμηθούμε εποχές που τα επιτόκια έφταναν το 17% μέχρι και το 22%. Άρα μιλάμε επί της ουσίας για επιχειρήσεις των τραπεζών, έστω κι αν αυτές δεν φαίνονται ξεκάθαρα. Όμως ας συνεχίσουμε στην διαχρονική αδικία που συμβαίνει. Οι νόμοι αυτοί δεν χρηματοδοτούν φυσικά πρόσωπα αλλά μόνον νομικά πρόσωπα, δηλαδή εταιρίες.

Και μάλιστα με έναν περίεργο τρόπο, μόνον εταιρίες που λειτουργούν με κανόνες ιδιωτικής οικονομίας. Άρα, τα χρήματα του συνόλου των πολιτών που συλλέχθηκαν μέσω φόρων κατευθύνονται προς εταιρίες ιδιωτών, που μάλιστα μέσω του νόμου αυτού επιδοτούνται και κάποιους φόρους. Δηλαδή έχουμε το σύνολο των πολιτών να φορολογείται για να επιδοτήσει την φορολογία των εταιριών που συστήνει μια μερίδα πολιτών, χωρίς επί της ουσίας αυτές να είναι δικές τους.

Αυτό συμβαίνει διότι κάθε εταιρία λογίζεται ως πρόσωπο και οντότητα και έχει διευθυντή, πρόεδρο, διοικητικό συμβούλιο και μετόχους. Όμως, δεν μιλάμε για τα φυσικά πρόσωπα που βρίσκονται πίσω από κάθε εταιρία και τα οποία απολαμβάνουν μέρισμα και μισθό, που μόλις το λάβουν από αυτήν φορολογούνται και οι ίδιοι όπως το σύνολο των πολιτών. Άρα, η κάθε τέτοια εταιρία έχει υποδουλώσει τους πάντες να δουλεύουν γι' αυτήν μέσω αυτού του καθεστώτος ιδιαίτερων φοροαπαλλαγών ή επιδότησης φόρων.

Έτσι ως άνθρωποι χρηματοδοτούμε και δίνουμε δικαίωμα ύπαρξης σε άυλα τέρατα τα οποία μας υποδουλώνουν, που και αυτά με την σειρά τους είναι υπόδουλα στα τέρατα που ονομάζουμε τράπεζες. Διότι κάθε εταιρία που έχει ένστικτο αυτοσυντήρησης πρέπει συνεχώς να μεγαλώνει. Και αυτό συμβαίνει με την ανάγκη συνεχούς δανεισμού και διαρκούς συμμετοχής στους αναπτυξιακούς νόμους. Το αποτέλεσμα είναι μια υπερβολική ανάπτυξη σε μια ανταγωνιστική οικονομία που προωθεί την συνεχή αυτή ανάπτυξη σβήνοντας τις μικρές επιχειρήσεις των φυσικών προσώπων (όπως ακριβώς ο καρκίνος που μεγαλώνει καρκινοποιώντας συνεχώς υγιή κύτταρα).

Όσο μεγαλώνουν οι εταιρίες, τόσο ανταγωνίζονται τους ανθρώπους και δημιουργούν κρίσεις σε αυτούς. Τους υποδουλώνουν κάνοντας τους υπάλληλους και μηχανές παραγωγής πλούτου που συντηρεί αυτό το σύστημα υποδούλωσης όλων μας. (Η νέα μόδα μάλιστα δεν είναι να προσλαμβάνονται ως υπάλληλοι οι άνθρωποι που έκλεισαν τις επιχειρήσεις τους λόγω αυτών των τεράτων, αλλά να φέρνουν εισαγόμενους εργαζόμενους οι οποίοι δεν θα έχουν κανένα κυριαρχικό δικαίωμα στον χώρο. Άρα, όλος ο χώρος θα ανήκει στις εταιρίες εφόσον μεταναστεύουν οι κυρίαρχοι).

Η υπερβολική ανάπτυξη που δεν συνοδεύεται από την ανάλογη ζήτηση στην αγορά λέγεται φούσκα. Και όταν ο άνθρωπος δεν έχει στα χέρια του το μέσο συναλλαγής που λέγεται χρήμα ώστε να αγοράσει τα προϊόντα της ανάπτυξης, τότε η φούσκα σκάει λόγω της μειωμένης ζήτησης. Είναι τρελό να νομίζουν οι οικονομολόγοι ότι θα στηρίξουν την ζήτηση μέσω δανείων και άλλων αναπτυξιακών πολιτικών των εταιριών, διότι πάντα τελικός αποδέκτης των προϊόντων τους είναι ο άνθρωπος. Η μέχρι τώρα εμπειρία έχει δείξει ότι τις φούσκες πάντα τις πληρώνουν οι άνθρωποι. Είτε με χρήμα είτε με αίμα.

Δεν είναι ώρα να πάψει όλο αυτό;

Όπως και να έχει, ο νόμος ήρθε. Ας απολαύσουμε τα αποτελέσματα του. Είναι ίσως ο πιο ξεκάθαρος αναπτυξιακός νόμος που φανερώνει σχεδόν όλους τους πονηρούς σκοπούς του καθεστώτος που δυναστεύει τον άνθρωπο.

Οι εταιρίες θα έπρεπε να υπάρχουν για να εξυπηρετούν τις ανάγκες του ανθρώπου και όχι για να υπηρετούν οι άνθρωποι τις ανάγκες των εταιριών.

ΑΝ ΘΕΣ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΜΕ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΠΩΣ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΤΗΣΕ ΕΔΩ
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΜΕ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΑ ΧΩΡΑΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ... ΔΕΣ ΤΑ ΕΔΩ!
ΔΕΣ ΜΟΝΑΔΙΚΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΝΑ ΞΕΚΛΕΙΔΩΝΟΝΤΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΟΥ... ΑΙΘΕΡΙΚΗ ΓΡΑΦΗ
ΟΡΑΜΑΤΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΑΣ...ΔΕΣ ΕΔΩ!