Ποια είναι η φορολογία των καυσίμων σήμερα;

Το ράλι ανόδου των τιμών των καυσίμων και της ενέργειας δεν έχει τέλος. Οι ανατιμήσεις συνεχίζονται χωρίς να φαίνεται στον ορίζοντα καμία ουσιαστική λύση, αλλά ούτε και σωστή πολιτική βούληση γι' αυτό. Άλλωστε, όπως θα αποδείξουμε, η πολιτική βούληση είναι αυτή που σε ένα μεγάλο βαθμό, μέσω νομοθετημάτων σπρώχνει τις τιμές προς την ανιούσα, χωρίς να αντιστρέφεται η κατάσταση όταν τελικά δεν επιτυγχάνονται οι οικονομικοί στόχοι αλλά ακολουθείται η ίδια συνταγή ξανά και ξανά.

Οι λόγοι που έχουν ξεπεράσει κάθε ανεκτό όριο οι τιμές των καυσίμων ποικίλλουν. Η επίσημη θέση της κυβέρνησης είναι ότι τις σπρώχνουν οι διεθνείς τιμές και οι διεθνείς αναταραχές. Ορθό εν μέρει, αλλά δεν είναι η κύρια αιτία του προβλήματος. Η κυβέρνηση δείχνει μόνο τη μια πλευρά του θέματος και μόνο αυτή που την συμφέρει και με τον τρόπο που την συμφέρει. Το μεγάλο πρόβλημα στην Ελλάδα είναι η φορολογία. Ενδεικτικά θα αναφέρουμε τους φόρους αυτούς ώστε να γίνει κατανοητό το μέγεθος τους, αλλά και η ζημιά που προκαλείται στην οικονομία από αυτούς.

Ο πρώτος και πιο τσουχτερός φόρος είναι ο ειδικός φόρος κατανάλωσης καυσίμων, ο οποίος θεσμοθετήθηκε με το ΦΕΚ 96Α’/2005 και έρχεται ως φόρος που επιβάλλεται για την εναρμόνιση με τις ευρωπαϊκές οδηγίες. Τα ποσά επιβάρυνσης των καυσίμων του νόμου αυτού έχουν αλλάξει από τότε. Τώρα οι κατάλογοι που δίνει η ΑΑΔΕ είναι αυτοί:

Άρα π.χ. Για τη βενζίνη 95 οκτανίων έχουμε επιβάρυνση 0.70 ευρώ το λίτρο. Τη στιγμή μάλιστα που ως ελάχιστη υποχρέωση στην Ευρωπαϊκή Ένωση αυτό το ποσό βρίσκεται στα 0,359 ευρώ το λίτρο. Στο πετρέλαιο κίνησης είμαστε στα 0,41 ευρώ το λίτρο με χαμηλότερο συντελεστή τα 0,33 ευρώ το λίτρο κ.τ.λ. Είναι σκανδαλώδες το ότι ενώ η χώρα μας διατηρεί τους μισθούς στα χαμηλότερα μεγέθη της ευρωπαϊκής ένωσης, έχει κάποιους από τους υψηλότερους φόρους στην κοινοπραξία. Η χώρα μας έχει ανάγκη την ανάπτυξη και με αυτόν τον τρόπο δεν θα επιτευχθεί αυτή. Μιλάμε για μια Ευρώπη ανισοτήτων.

Ο ΦΠΑ είναι ο επόμενος μεγάλος φόρος που επιβάλλεται και αυτός για την Ελλάδα είναι ο υψηλότερος στην ευρωπαϊκή ένωση, 24%. Που σημαίνει για την τελική τιμή πρατηρίου 2 ευρώ έχουμε ήδη 1,18 ευρώ/λίτρο επιβάρυνση μόνον από δύο φόρους τουλάχιστον (ο ΦΠΑ όμως επιβάλλεται πάνω και στους υπόλοιπους φόρους). Μη νομίζετε ότι τελειώνουμε εκεί. Υπάρχει ακόμη ο φόρος της Ρ.Α.Ε. που με βάσει την απόφαση ΡΑΕ Αριθμ.826/2020 - ΦΕΚ 2118/Β/3-6-2020 διαμορφώνεται στα 0,20 ευρώ/1000lt. Υπάρχουν ακόμη και τέλη δικαιωμάτων εκτέλεσης τελωνειακών εργασιών και εισφορές ειδικών λογαριασμών πετρελαιοειδών ΦΕΚ 330/Β/1995. Ότι έχει απομείνει λοιπόν είναι των διυλιστηρίων, των μεταφορών και των πρατηριούχων. Όμως με έναν περίτεχνο τρόπο όλο το μένος και την οργή, η κυβέρνηση με τα ΜΜΕ και την ιδιαίτερη συντεχνία τους, την κατευθύνουν από τους καταναλωτές προς τους πρατηριούχους. Είδαμε όμως ποιος αισχροκερδεί...

Κατόπιν τούτων, κατανοούμε ότι οι διεθνείς αυξήσεις των τιμών ελάχιστα επηρεάζουν τις τιμές όταν το 65% περίπου της τελικής τιμής είναι φόροι. Αυτό το συμπεραίνουμε και από μνήμης όταν θυμηθούμε την πετρελαϊκή κρίση του 2008 με τιμή αργού στα 100 δολάρια το βαρέλι η βενζίνη στην Ελλάδα είχε 1,00 με 1,15 ευρώ/λίτρο και τώρα με τιμή αργού στα 85 δολάρια το βαρέλι είμαστε στα 2,05 μέχρι 2,22 στην Κρήτη. Είναι οφθαλμοφανές το τι συμβαίνει. Το ερώτημα είναι ποια ανταποδοτικά οφέλη έχει ο πολίτης για την υπέρογκη φορολογία που πληρώνει, αν τελικά έχει οφέλη το ταμείο του κράτους από αυτά τα χρήματα και ποια είναι η επίπτωση της τρελής φορολογίας στην ανάπτυξη.

Κάθε φόρος που επιβαρύνει την ενέργεια μεταφέρεται στο προϊόν και στις υπηρεσίες της πραγματικής οικονομίας. Είτε αυτή είναι ενέργεια παράγωγης είτε είναι ενέργεια μεταφοράς. Κατ' επέκταση κάνει το προϊόν ακριβότερο, πιέζει το προϊόν και χάνει την ανταγωνιστικότητα του με αποτέλεσμα να γίνεται πιο δύσκολο στην εμπορία του λόγω της ανεβασμένης τιμής. Όταν λοιπόν η φορολογία καυσίμων και ενέργειας είναι εκτός ανεκτών ορίων μιλάμε για διάλυση της οικονομίας ξεκάθαρα. Εκτός αυτού, ανεβαίνει ο πληθωρισμός λόγω του ότι κανείς δεν παράγει αν δεν έχει κέρδος και άρα το επιπλέον κόστος των φόρων το βάζει κατά ελάχιστο που μπορεί στο προϊόν.

Άρα με κάποιους τέτοιους γενικούς και μαζικούς φόρους ανεβαίνουν οι τιμές με αλυσιδωτή αντίδραση στο σύνολο της αγοράς φέρνοντας κρίση. Ποιο είναι λοιπόν το κέρδος για το κράτος και τα έσοδα του όταν κλείσουν επιχειρήσεις; Όταν δημιουργηθούν άνεργοι; Όταν ο πληθωρισμός κυμαίνεται τη στιγμή της γραφής του άρθρου κοντά στο 12%; Ποιο το κέρδος του κράτους όταν ξεπηδήσουν εισαγόμενες εταιρίες για να πάρουν την πίτα του Έλληνα επαγγελματία που διαλύθηκε από τους φόρους;

Ρητορικά ερωτήματα. Όλοι ξέρουμε τις απαντήσεις. Το θέμα είναι τι κάνουμε με αυτήν τη κατάσταση. Διότι η στάση των διοικούντων είναι προδοτική και το βλέπουμε όλοι.

Σαφώς είναι αναγκαιότητα να υπάρξει μια κάθετη ανάπτυξη η οποία θα εξομαλύνει τις ζημιές που έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια της αισχρότατης διοίκησης του κομματικού συστήματος. Όμως υπάρχει ανάγκη και για μια κάθετη απαλλαγή των τόσων εξοντωτικών φόρων που υποβάλλεται ο Έλληνας πολίτης. Και ο μόνος τρόπος για να συμβεί αυτό είναι να αναλάβει τη διοίκηση ο ίδιος.

Ο μηχανισμός που μπορεί να τον εντάξει μέσα του ώστε να εκτελέσει το αυτονόητο ως Έλληνας πολίτης είναι μόνον η Ελλήνων Συνέλευσις. Κανένα κομματίδιο και κανένα απόκομμα δεν μπορεί να δεχθεί μέσα του έναν αγνό πολίτη που κατανοεί το χρέος του προς την πατρίδα του και την ανθρωπότητα. Είναι θέμα διάβρωσης και ανυπαρξίας Αξιών και Αρχών του κάθε κομματικού μηχανισμού αλλά και των ανθρώπων που τον υπηρετούν. Ως εκ τούτου, είναι κατανοητό το κομβικό σημείο που βρισκόμαστε και οι δυο επιλογές που προσφέρονται. Σίγουρα θα φτάσει η στιγμή της επιλογής για τον καθένα. Ας κάνουμε συλλογικά τις σωστές επιλογές.

ΠΗΓΗ ΑΡΘΡΟΥ: https://www.esykpdkritis.com.

ΑΝ ΘΕΣ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΜΕ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΠΩΣ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ