Ο άνθρωπος είναι ένοχος για την κλιματική κρίση ή οι τεχνοκράτες που τόσα χρόνια προωθούσαν τη βρώμικη ανάπτυξη;

Διανύουμε ήδη την νέα εποχή με τις παλιές μεθόδους. Παλιές μεθόδους χειραγώγησης των πολιτών και της ελεύθερης τους βούλησης. Της συλλογικής βούλησης που πάντα χειραγωγούμενη μέσω της διαφήμισης μιας ανάγκης καταλήγει να χρηματοδοτεί τους κύκλους των δυναστών της και να αυτομαστιγώνεται εκ των υστέρων ως η ίδια υπεύθυνη για τις επιλογές που ποτέ δεν έκανε.

Μια τέτοια κατάσταση θα βιώσουμε και στο άμεσο μέλλον μας. Μιλάμε για το Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για το Κλίμα (European Climate Pact). Ένα σχέδιο που δημιουργήθηκε πάνω στο επίκαιρο, και ιδιαιτέρως αποδοτικό για κάποιους, πρόβλημα της εποχής μας, την κλιματική αλλαγή. Και είναι ίσως η ώρα να αναρωτηθούμε για το τι μας προβάλλεται. Το πρόβλημα ή η διαφήμισή του;

Και αν είναι η διαφήμιση του προβλήματος, ποιοι κερδίζουν από την λύση που προτείνεται; Και αν κερδίζουν αυτοί που δημιούργησαν το πρόβλημα, γιατί να κερδίζουν εκμεταλλευόμενοι και την λύση; Ρητορικά ερωτήματα. Ο τρόμος πάντα βοηθάει στην χειραγώγηση. Όμως είναι νωπές οι μνήμες...

Αυτές οι δράσεις και η δρομολόγηση του μέλλοντος συμβαίνουν και εφαρμόζονται σε ότι έχει να κάνει με την ανθρώπινη ύπαρξη. Σε κάθε πτυχή της ζωής μας, είτε είναι κοινωνική δραστηριότητα, είτε οικονομική, είτε ακόμη και πολιτειακή. Αν αναλογιστούμε ότι η ευρωπαϊκή επιτροπή κατευθύνει και την πολιτική διοίκηση της κάθε χώρας, βλέπουμε την κλεμμένη βούληση των πολιτών που πλέον πρέπει να υπακούν και να πληρώνουν σε κάθε φάση της ζωής τους για την εφαρμογή τέτοιων προγραμμάτων.

Αυτά τα προγράμματα αποτελούν και συνέχεια αλλά και βάση άλλων προγραμμάτων που θα φέρουν τον απόλυτο προγραμματισμό στην ζωή μας, ως να φταίμε εμείς για όλα αυτά, και να χρειάζεται πλέον ως εγκληματίες να ελεγχόμαστε σε κάθε μας πράξη. Ενδεικτικά της διαχρονικής πλήρους οργάνωσης των προγραμμάτων αυτών είναι:

- Η ΣΥΜΒΑΣΗ - ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΕΘΝΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΛΙΜΑΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ, η οποία υπεγράφει το 1992 στην Νέα Υόρκη και κυρώθηκε με νόμο στην Ελλάδα το 1994 (δες εδώ)

- ΤΟ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΤΟΥ ΚΙΟΤΟ (δες εδώ)

- Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΙΣΙΟΥ (δες εδώ)

- Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΠΡΑΣΙΝΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ (δες εδώ)

Bλεπουμε λοιπόν ότι είναι μια χρόνια μελέτη η λεγόμενη πράσινη μετάβαση, αλλά και παράλληλα ότι είναι και μια επιχειρηματική ευκαιρία για μερικούς, διότι τεράστια ποσά επενδύονται και χρηματοδοτούν αυτό το σχέδιο. Ένα σχέδιο αρκετών δεκαετιών που κανείς μας ίσως δεν θα προλάβει να το δει στην ολοκλήρωση του, αλλά και κανείς μας δεν κατάλαβε την χρόνια μεθόδευση του όταν προωθούνταν οι ρυπογόνες επενδύσεις της παλαιάς ανάπτυξης. Τώρα είμαστε στο στάδιο της προσπάθειας προώθησης και αποδοχής της ανάγκης του σχεδίου από τους πολίτες, ώστε να περάσει σιγά το σύνολο του παγκόσμιου πληθυσμού σε μια οργουελική κατάσταση με την δική του θέληση και βούληση. Έτσι τώρα είμαστε στην εποχή της μεγάλης διαφήμισης.

Στην εποχή της μεγάλης διαφημιστικής καμπάνιας θεωρείται ηθικό και τίμιο η χειραγώγηση της ελεύθερης βούλησης. Είναι αυτό ακριβώς που μας πληροφορεί ότι έχει ως στόχο και σκοπό το Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για το Κλίμα, παρότι δεν είναι μόνο αυτό που πρεσβεύει. Διότι λαμβάνει και την δυνατότητα να εξελιχθεί και ως σχέδιο πολιτικής διαχείρισης της ζωής μας ερχόμενο ως μηχανισμός δέσμευσης της διοίκησης των πολιτών προς τους σκοπούς του, αλλά και προωθώντας δράσεις διαμόρφωσης της μελλοντικής συλλογικής ελεύθερης βούλησης μέσω προγραμμάτων εκπαίδευσης στα σχολεία μας και στα παιδιά μας. Μας συστήνεται ως συστημικός μηχανισμός ξεκάθαρα και όχι ως μηχανισμός δημοκρατίας.

Άλλωστε μια ιδιότυπη δίκη έχει λάβει χώρα που έχει εντοπίσει ήδη τους ένοχους της κλιματικής αλλαγής και που έχει αποφασίσει να τους φυλακίσει ακόμη περισσότερο φορτώνοντας τους την ευθύνη που έχουν εξολοκλήρου οι διαχειριστές. Για του λόγου το αληθές θα παραθέσουμε επί λέξη τα λεγόμενα του εθνικού συντονιστή του προγράμματος Ντίνου Μαχαίρα που είπε τα εξής «Η ιδέα για το Σύμφωνο για το Κλίμα γεννήθηκε στη Γλασκόβη και είναι μια απέλπιδα προσπάθεια να σώσουμε τον πλανήτη από την ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή». Ο άνθρωπος λοιπόν είναι κατά τους δικαστές-τεχνοκράτες ο ένοχος. Λες και αυτός επέβαλε στον εαυτό του την υπερκατανάλωση, την βιομηχανία του πετρελαίου, τις πόλεις - φυλακές και την λατρεία του μαμμωνά κ.α.. Και το παράδοξο είναι ότι οι δικαστές διορίζονται από τον ένοχο που φυλακίζεται.

Στην συμφωνία αυτή μας παρουσιάζεται ως δεδομένο η κλιματική αλλαγή, επειδή έχει γίνει παγκοσμίως δεκτή ως υπαρκτή από την μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών και όχι από επιστημονικά δεδομένα και αποδεδειγμένα συμπεράσματα. Ως ένα δόγμα με προέκταση πολιτική που λαμβάνει αυτοβούλως και προοπτική διοίκησης της ανθρωπότητας. Ένα σχέδιο συλλογικής λύσης μιας συλλογικής αναγκαιότητας πρέπει να προτείνεται επί πραγματικών δεδομένων και όχι πάνω σε μια ήδη διαμορφωμένη αντίληψη που διαμορφώθηκε μέσω διαφήμισης και δόλου.

Ως εκ τούτου, μιλάμε για ένα μηχανισμό που καταργεί την δημοκρατία (που και τώρα δεν υπάρχει) μέσω της πλάνης, επειδή έρχεται ως διαχειριστής της δικής του βούλησης προσλαμβάνοντας μερίδα πολιτών που τους χειραγώγησε μέσω της διαφήμισης. Δεν έρχεται ως εκτελεστής της συλλογικής ελεύθερης βούλησης και επιλογής των πολιτών μέσω της γνώσης. Μιλάμε δηλαδή για ένα δόγμα που λαμβάνει και κομματική υπόσταση αντιπροσωπεύοντας μερίδα πολιτών. Και βρίσκοντας τις δυο εκδοχές της τριάδας ψάχνουμε την τρίτη. Την οικονομική υπόσταση και τα οικονομικά εργαλεία.

Κάθε συμφωνία μεταξύ κρατών, οργανισμών και τοπικών κυβερνήσεων συμπεριλαμβάνει την δημιουργία και ενός ταμείου που θα συνεισφέρουν οι πολίτες μέσω φόρων για την εξυπηρέτηση της συμφωνίας. Έτσι και τώρα, μετά την αποδοχή του προβλήματος από την συλλογική συνειδητότητα μέσω της διαφημιστικής καμπάνιας, οι πολίτες θα επιβαρυνθούν. Είτε είναι ένα ήδη υπάρχον ταμείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είτε θα είναι ένα ακόμη ειδικό ταμείο ή λογαριασμός, όπως το Ταμείο Δίκαιης Μετάβασης (δες εδώ), Κοινωνικό Ταμείο για το Κλίμα (δες εδώ) κτλ.

Έτσι το οικονομικό απόθεμα που θα παραδοθεί στην διαχείριση του μηχανισμού ολοκληρώνει την τριαδικότητα μιας νέας θεότητας που γεννιέται προς εξυπηρέτηση της αναγκαιότητας που γεννήθηκε στους ανθρώπους. Ο θεός μπαμπούλας της κλιματικής αλλαγής.

Παράλληλα για να στηριχτεί το νέο δόγμα χρειάζεται και ένα κατά τους τύπους αξιακό σύστημα. Η συμφωνία μας το παραθέτει ονοματίζοντάς το ξανά αυτοβούλως ως αξιακό, ενώ στην ουσία πρόκειται για ένα σύστημα που καθορίζει τους σκοπούς και τους περιορισμούς που θα υπακούν αυτοί που θα τρέχουν τις δράσεις του προγράμματος αυτού. Δεν πρόκειται για ένα αξιακό σύστημα που λειτουργεί ως ένα λογισμικό λειτουργίας της διαδικασίας, αλλά περισσότερο ως ένα καταστατικό για όποιον εντάσσεται.

Όλα φαίνονται όμορφα και νομότυπα και με συμπαθή αποτελέσματα που θα έχουν στην ζωή μας. Είναι όμως έτσι; Αξιακά συστήματα έχουν δηλώσει κατά την δημιουργία τους και κομματικοί σχηματισμοί και δογματικοί αλλά και κοινωφελείς οργανισμοί. Τα αποτελέσματα τα εισπράττουμε πληρώνοντας. Αρκεί να σκεφτούμε ότι οι διοικήσεις μας που θεσπίζουν αυτά τα σχέδια δεν έρχονται από παρθενογένεση. Και πριν από αυτό θέσπισαν και άλλα αμέτρητα σχέδια με άλλους φανερούς και άλλους κρυφούς στόχους. Έτσι ζούμε τους στόχους αυτών των σχεδίων. Αρκεί να έχουμε καλή πρόθεση, καλή καρδιά, μια συγγνώμη και ξανά από την αρχή της υποδούλωσης.

Επειδή μιλήσαμε για αξιακό σύστημα, οφείλουμε να προτείνουμε το αληθές. Πράγματι αυτό είναι η απόλυτη αναγκαιότητα πλέον για τον επαναπροσδιορισμό του ανθρώπου. Ένα αξιακό που θα διέπει κάθε συμφωνία, κάθε καταστατικό, κάθε λειτουργική εμφάνιση των ανθρώπων και των μηχανισμών που δομεί. Μόνο αυτό φτάνει και μόνο όταν αυτό λειτουργήσει και γίνει αποδεκτό από το σύνολο της συνειδητότητας των ανθρώπων θα έρθουν τα αποτελέσματα του σεβασμού, και προς το περιβάλλον και προς τους πολίτες και προς τους οργανισμούς και προς τους θεσμούς αλλά και προς την δημιουργία όλων μας.

Είναι το Ελλάνιο Αξιακό σύστημα που έχει προταθεί προς έγκριση από Έλληνες πολίτες προς τους Έλληνες πολίτες και αποτελεί δέσμευση εγκαθίδρυσης και λειτουργίας του Πολιτικού Φορέα του Έθνους Ελλήνων Συνέλευσις, προς το σύνολο των πολιτών. Επομένως, κάθε πολίτης που αναγνωρίζει την αναγκαιότητα για μια μεταστροφή στην ροή της ιστορίας και των πραγμάτων πρέπει να μελετήσει και να αναγνωρίσει τις επιλογές. Ή θα θελήσει να μείνει το υπάρχον σύστημα διοίκησης με νέα σχέδια που οργανώνει ή θα προσφέρει για την μεγάλη μεταρρύθμιση μετατρέποντας την νέα εποχή στην χρυσή εποχή του χρυσού γένους.

ΠΗΓΗ ΑΡΘΡΟΥ: https://www.esykpdkritis.com